~İçerikte ki makale, şiir, söz ve hikayeler hiç bir şahısa hitaben yazılmamış olmak ile birlikte, tamamen ilham ürünüdür.~

 

28 Haziran 2012 Perşembe

Zamanın oyunu





İnsanlar yeri geldiğince nankörlerdir.
Kazanmak amaçlı kaybettirir, yakıp yıkarlar, evet.
Ama en büyük nankörlükleri de zamanadır.

Daha bir gün önce düşündüklerimiz o kadar yabancı gelir ki birden,
Müş'lü geçmişten etkilenmeden, bugün öyle düşünenleri yargılatır bile bize.

Üzüldüğün anları, mutluluklarını, verdiğin emekleri bile düşündükçe hissiz kaldığın olur.
Ve bu aslında bazen, duygularının zamana oynadığı bir oyundur.

Eskir iken sen bu akışta, yıpratırsın da.
Hayatına giren ve çıkan insanlara, iyi yada kötü bir şeyler verirsin gider iken.

Ama böyle işte, sadece gider iken.
Hayatlarında pek bir faydan yoktur aslında.
Gidişin farkında olmasalar da, zamanın bir hediyesi olur onlara.

Toparlanıp hayatlarına devam ettiklerinde, sen olursun yalnız kalan,

Ve daima kendini kandıran.

Hani baksan;
O fotoğraflarda ki gözler hep gülüyordur, şimdi sorsam hata dersin.