Gel dememe gerek kalmadan,
Pencereme en yakın sokak köşesinden dönsen yalın ayaklarla.
Daha özledim diyemeden,
Silse sözlerin yüreğimde ki hasretini.
Sesinin tadını özleyen kulaklarım
Çınlatmasına gerek kalmadan, nefesin ile duysam en derin bestesini.
Kara gözlerim, kör yüreğim
Görse uzaktan da olsa endamını bir kez daha.
Karşı karşıya olmamız kafi,
Sustuğumuz gibi bir birimize sayfalarca;
Gözlerinde batsa ömrümün güneşi
Seyretsek yine birlikte anlamsız anlamsız geçmişi.
Yokluğunda geçen onca zamana inat,
Hazırdım sanki hiç sensiz olmamış gibi davranmaya.
Ve o zaman bu kırık sol kanat
Yeniden başlardı uçmaya.
Söylesene sevgili,
Nasıl bir ateştir bu?
Düşmüş boşluğuma,
Yakar içimi..
