Senden uzaklarda ben.

Geri dönüp bakarak, başkalarına karşı kimseyi bahane etme artık.

Sen, her şeyi kendi menfaatlerin için bitirdin.

Ve ben ise her zaman bir liman idim senin için.

Bu defa dönemeyesin diye,

Yaktım içimde ki şehirleri,

Kırıp döktüm ne kaldı ise senli olan içimde.

Yaşanılan her şeyi gözlerimden son bir defa akıtıp,

Bindim bir başka gemiye;

Ve buradan ayrıldım ..

Şimdi ise sana bütün şarkılar ben,

Bütün şehirler ben.

Ben,

Uzaklara.

Senden çok uzaklara gider iken ..

Göz kapaklarımda saklıyorum seni.

Göz kapaklarımda sakladım seni.

Sadece bir hayalden ibaret olmuyor böylece resmin.

Kapatsam sen, açsam sen.

Nereye baksam, nerede takılsam sen..

Gece olmuyor seni yerleştirdiğimden beri Dünya'ma.

Ay öfkeleniyor.

Kabus olmuyor sen var iken açımda,

Karanlıklar aydınlanıyor.

Gülümsüyorsun bana.

Daha çekilir oluyor birden bire yeryüzü.

Gökler sen, yerler sen.

İnsanlar ağırlık yapmıyor artık omuzlarımda..

Renkleri görüyorum çocuk gülümsemelerinde.

Siyah körleşiyor.

Karnımda hep kelebekler,

Bahar sevincim oluyor.

Uzuyor hecelerim, sebebi oluyor gülüşlerimin.

İnce ince sever iken seni uzaklardan.

Uzaklar sen, yakınlar sen.

Sanırsın ki dokunacak kadar yakınım sana..

Kulağımda çınlar iken sesin,

Aşk kıskanıyor.

Çünkü oksijen değil benim nefesim,

Senin nefesin içime doluyor.

Öykü Ekin YILDIRIM

Ellerim ile ''Aşk'' yaptım sana, biraz almaz mısın?

Gel dememe gerek kalmadan,

Pencereme en yakın sokak köşesinden dönsen yalın ayaklarla.

Daha özledim diyemeden,

Silse sözlerin yüreğimde ki hasretini.

Sesinin tadını özleyen kulaklarım

Çınlatmasına gerek kalmadan, nefesin ile duysam en derin bestesini.

Kara gözlerim, kör yüreğim

Görse uzaktan da olsa endamını bir kez daha.

Karşı karşıya olmamız kafi,

Sustuğumuz gibi bir birimize sayfalarca;

Gözlerinde batsa ömrümün güneşi

Seyretsek yine birlikte anlamsız anlamsız geçmişi.

Yokluğunda geçen onca zamana inat,

Hazırdım sanki hiç sensiz olmamış gibi davranmaya.

Ve o zaman bu kırık sol kanat

Yeniden başlardı uçmaya.

Söylesene sevgili,

Nasıl bir ateştir bu?

Düşmüş boşluğuma,

Yakar içimi..

Biten Hikayeler

Hep unutmak istersin ama

O duygular seni vakti gelip terk ettiğinde de 

Yalnız hissedersin,

Kimsesiz..

Yaşam ile ölümün arasında ki çizgi kadar ince bir çizgidir,

Kalbinin hızla çarpışları kendini o yürekte ölüme verir..

Acın da dinmeye dinmiştir ama,

O ''boş''luk hissi, her daim içini kemirir..

Her uyandığın gün daha bir umutludur sanki,

Gözlerin parlar, güneş sana güler gibi..

Anımsadığın geçmiş ne kadar içini ısıtsa da,

Gecenin soğukları daima hüzünlü bilinirdi..

Ne yakamadığın mektuplar bağlayabilir seni sonra,

Ne de denize atamadığın her ufak hatıra..

Özlediğin şey kalp atışların olur sadece,

Kapanmıştır onun açtığı siyah derin yara..

Bir varmış, bir yokmuş dersin sonra.

Bir hiçlikti ve sonsuzdu yollarda..

Bir ana gülümsedi adeta,

Keşke hiç bitmeseydi der iken;

''Başka bir günde, başka bir alemde de buluşamadık onunla..''

Peşinden kayboldum.

Olmuşluğuna dayanamadığın, hatırlamadan duramadığın anıların olur ya hani..

Ne tutma imkanım oldu verdiğim sözlerimi,

Ne de parıltısı kaldı kararttığım gözlerimin..

Hep var olan bir hiçlik gibi,

Acımasız bir çelişki idi içimde ki hayatı..

Belki nefes alıyordu ama, o, değildi o,

Bedeninden habersiz firar eden temiz ruhu ,

Kalbimin en derinliklerinde yaşadı.

Uykusuz gecelerim oldu, 

Hayalinin baş ucumda sabahladığı hüzünlerim.

Söylediğim son sözlerim oldu bazen,

Geçmemiş bir zamana, dünden bu güne,

Ve grisi, ondan sonra geçen günlerimin.

Bir bekleyişte kalmadı o günden bu güne,

Serzenişi gibi kalan aşk kırıntılarının.

Hafızama kazınan parmak uçları,

Yenilenler arasında oldu zamana ama,

Değişmedi izleri giden ayaklarının.

Takip edemeyeceğim kadar uzunmuş gittiği yol,

Beni yordu..

Kaybolmadan çıkmazlarda, karanlık düşmeden,

Dönmekte şimdi zordu..

[Öykü Ekin YILDIRIM]

Kalbine zarar.

Sana sesleneyim dedim bu gece..

Aramızda yıllardır değişmeyen sadece mesafeler iken, millerce..

Bir arkadaş şimdi unutulmuş senli günlerden kalma hayalin.

Tek anlayanı o yazdığım cümlelerin..

Geceleri sırtımı sıvazlar iken yüzsüz bedenin,

Ağlatıp biriktirdiğin göz yaşlarımda boğuldu sevgin..

Dokunan ellerin hiçlik kadar soğuk olmasına rağmen

Yangını sönmüyordu son sözleri soluyan kalbimin..

Kaldırdım kalbimi topladım kırıklarımı,

Ayakların kanamadımı terk eder iken topraklarımı?

Düştüğüme bakma, bir gel, unutur af da ederim ama

Sen nasıl saklayacaksın kalbine, ona yaptıklarını?

Gel sen, gel.

Inat etme!

Ne sana, ne bana yarar..

Gecikme!

Hem kalbime, hem kalbine zarar..

[Öykü Ekin YILDIRIM]