Hep unutmak istersin ama
O duygular seni vakti gelip terk ettiğinde de
Yalnız hissedersin,
Kimsesiz..
Yaşam ile ölümün arasında ki çizgi kadar ince bir çizgidir,
Kalbinin hızla çarpışları kendini o yürekte ölüme verir..
Acın da dinmeye dinmiştir ama,
O ''boş''luk hissi, her daim içini kemirir..
Her uyandığın gün daha bir umutludur sanki,
Gözlerin parlar, güneş sana güler gibi..
Anımsadığın geçmiş ne kadar içini ısıtsa da,
Gecenin soğukları daima hüzünlü bilinirdi..
Ne yakamadığın mektuplar bağlayabilir seni sonra,
Ne de denize atamadığın her ufak hatıra..
Özlediğin şey kalp atışların olur sadece,
Kapanmıştır onun açtığı siyah derin yara..
Bir varmış, bir yokmuş dersin sonra.
Bir hiçlikti ve sonsuzdu yollarda..
Bir ana gülümsedi adeta,
Keşke hiç bitmeseydi der iken;
''Başka bir günde, başka bir alemde de buluşamadık onunla..''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder