Geçti.

Ama en çok ne üzdü biliyor musun?

Öyle bir içim vardı ki, güneşi aydınlatan.

Serilmiş yerlere, anlıyor musun?

Gecelerim öylesine görkemliydi ki, 

Eşlik eden kahvem bile sanki dalga dalga fincanın içinde.

Her yoğum varıma nispet sanki

Şarkılar hüznümü taşıyor birinden diğerine

Her gece.

Söylenmemiş sözler yudum yudum,

Boğazımda düğümleri çözülür iken görüyorum.

Hissettiklerimin kırdığı kalbimi, 

Hissedemediklerim boğuyor ve ben

Uyuyorum.

Ölüme eş değer nefes alıp verişim,

Gözlerimin ışığı karanlığa teslim olmuş.

İyileşemeyecek bir yaranın 

Son darbesi, ama öncesi tüm renkler

Solmuş.

Bir huzursuz sanki Dünya'm kararmaya,

Sabır ile bekliyormuş ilk ateşi.

Kaybetmeye hazır çoktan bu savaşı.

En büyük silahı ise zamanın, yarım kalan

Mutluluğun resmi.

Boşverilmiş her şey,

Enkazlar onarılmamak üzere yıkılmış üstüne.

Ve yine sürünür iken görüyorum kalbimi,

Bir daha aşık olmamak üzere.

[Öykü Ekin YILDIRIM]