Biliyor musun?
Yüreğimi gösterebilmek isterdim ona;
Görmeden anlaşılacak bir duygu değildi çünkü ona beslediği.
Kör karanlıklarda yalın ayak dolaşır iken
Toprak oluyor bana varlığı, ışık oluyor sözleri..
Umut oluyor, sevinç oluyor
Şaşkın şaşkın bakan gözleri..
Dokunmadığım bir teni özlüyorum,
Henüz uyunmamış olan yataklar gibi.
O bu kadarını düşleyemez, duyamaz biliyorum
Ben hep uzaktan uzağa, en içten sözlerim ile ona sesleniyorum.
Esen en ufak meltem kulağımda çınlatıyor sesini
Rüzgarlarda ise; sanki nefesini alıyorum..
Rüyalarım; yüreğinin masumluğundan çıkan ''ben'li'' eserleri
Ve piyanoya anlam yükleyerek dokunan o elleri görüyorum.
Bir onda birikiyor tüm geçmişten kalma anılarım,
Onda toplanıyor, sanki sahibi imiş gibi, tüm acılarım.
Tarif eder iken yolumu, yol oluyor,
Benim hatalarım, sanki onaymış gibi
Hep daha iyisi uğruna hesap soruyor..
O artık bir düş değil, bir gecenin güneşi,
Işığı ilham olur hep bana, parlamalıyım
Gözlerim başkasına kör, iyi gün kötü gün misali
O benim hem hastalığım, hem sağlığım..
Ve kimse alınmasın;
Ama ben o Piyaniste aşığım ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder