Yalnız kaldıkça ağladım..
Ve gözyaşlarım arkadaş oldular bana..
Mutlu bir hayat kazanmak uğruna, elimde ki orta şartları yatırmıştım bahse.
Elim bile titrememişti hayallerimi sayar iken, yanıldıklarını düşündüklerimin ellerine.
İçimde o ukala gülümseme, çok bildiklerini sandıklarını fısıldardım içten içe.
Hep mi öyle olacaktı? Hep mi kötü biterdi masalların sonları?
Ümit dolu, parlak gözler ile girdim gerçeklerin sahasına, ve çaldı ziller.
Baş kaldırmalarıma karşın, doğru bildiklerini kullanarak yıldırmak adına,
Ellerinde saatler ile, en ufak bir pürüzü dahi kullanmak üzere, hep üzerimizde oldu gözler.
Ve biraz dolduruş, küçük küçük bir çok hata, onlara istediklerini verdiler.
Senin verdiğin sözleri tutamadım,
Bu bahse seni de dahil ettim, kazandıramadın.
Ödüyorum şimdi günden güne
Senden uzak devam eden ömrüm ile
Hep içimi rahat tutmaya çalışıyorum,
Olması gerekenden fazlasını istemedim senden.
Ellerin de dünler kadar keskinlik ile
Hayatımı aldın benden.
Duyuyor musun, bilmem.
Ama ben şarkı söylüyorum sana her gece..
Öykü Ekin Yıldırım
Öykü Ekin Yıldırım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder