Güçlü gibi duran kanatlarım vardı zamanında.
O koca tüyleri birer birer kopardı bedenimden her gidişinde sevgili.
Ardına bile bakmadı ya, izledi mi acaba düşer iken beni birileri?
Çizdiklerim gibi ezberlemiştim yüzünde ki çizgileri.
Yolda yürür iken düşen bir çocuğu bastığı gibi bastı ilk utançlarım.
Benim ile birlikte dağılmış yerlere bütün inançlarım.
Her vuran rüzgarda ellerini aldattığını hissederek dağılır saçlarım.
Uyandığım diğer bir sabahın karşısına geçip kendime hesap sorarım;
Böyle bir yaradan nasıl düşersin sevgili ben?
Her şey yolunda sanıyordum?
Böyle bir yara ile en iyi nasıl hissedebilirsin ki sevgili ben?
Her şey yolunda gibi hissettiriyordu,
Ama aslında,
Vaktini çalmış.
Öykü Ekin Yıldırım
Öykü Ekin Yıldırım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder