Uzunca süren, acı dolu sensizlik dönemlerinden kalma bir sızı olsa gerek.
Öyle ki, gece uyandığımda yanımda olduğuna inanamamıştım.
Hem hala sensizliğe göze alamıyorum, hem de yaptıkların artık o kadar çok geliyor ki..
Bana yapılanları çabuk unuturum,
Ama söylenilenlerde iş değişiyor.
Duyduklarım sadece acıtmadı, parçaladı içimi.
Ve günden güne yankılanmakta hala kulaklarımda.
Bunca özlemime rağmen, karşıma çıksan, sarılmaktan dahi uzak tutar kulağımda çınlayanlar..
Onlar yara değil, onlar birer kara delik zihnimde.
Aklımın evreninde, kendince.
Günden güne düşüncelerimi,
Ve yavaş yavaş hislerimi de yutan bir kara delik.
Güven duygusundan uzaktayım şimdilerde ve kendimi senden bile korumam gerekiyor yeri geldiğinde.
Büyük bir sorumluluk bana devroldu,
Kendime, bu 'öykü'ye sahip çıkmam gerekiyor şimdi.
Senden iyi bakamayacağım belli zaten de,
Yalnızlığa terk etmem kendimi, incitmem senin gibi..
Ve bir gün,
Beni ister isen;
Koruman gerekecek hep.
Öykü Ekin Yıldırım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder